Bevoegdheid rechter (tenuitvoerlegging buitenlands vonnis)

Hoge Raad: ‘verval van de bevoegdheid tot tenuitvoerlegging van buitenlands vonnis tast niet het gezag van dat vonnis aan, maar brengt slechts mee dat dit vonnis in het land van herkomst niet meer ten uitvoer kan worden gelegd.’

28 oktober 2014

Het begrip “uitvoerbaar” ziet uitsluitend op de formele uitvoerbaarheid van de buitenlandse beslissing, en niet op de voorwaarden waaronder die beslissing in de staat van herkomst ten uitvoer kan worden gelegd.

Onder een beletsel met betrekking tot de formele uitvoerbaarheid van een buitenlandse beslissing als hiervoor in 3.6.7 bedoeld, kan echter niet worden verstaan de verjaring of het verval van de bevoegdheid tot tenuitvoerlegging van de beslissing krachtens het recht van het land van herkomst daarvan, nu een en ander op zichzelf het gezag van de beslissing niet aantast.

De partij die in een geding ten overstaan van een buitenlandse rechter een voor haar gunstige beslissing heeft verkregen, is niet gehouden om in de procedure op grond van art. 431 lid 2 Rv een vordering in te stellen die strekt tot veroordeling tot hetgeen waartoe de wederpartij in de buitenlandse beslissing is veroordeeld. Het staat deze partij vrij om een nieuwe inhoudelijke beoordeling van het geschil aan de rechter te vragen.

Lees de volledige uitspraak hier.

ReisRecht